zo slapen wij
zo slapen wij
wijl donkere aarde draait
met doden en levenden
om bij ‘t ontwaken
mijn arm om je heup
te vinden; noch nacht
noch eender welke droom
kunnen ons scheiden
en in de ochtend
laaft mij jouw mond
met een diepe smaak van aarde
water, algen; je zijn
schenkt mij een zoen
vochtig van ochtenddauw
alsof hij komt uit de zee
waaruit wij zijn geboren.
sunset 23-01-2011
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, januari 23, 2011 12:00 |
| zo mooi om te lezen en te proeven jouw gedicht!! | |
| youkie: | Zondag, januari 23, 2011 06:50 |
| prachtig om dit te lezen op de vroege morgen fijne zondag liefs |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, januari 23, 2011 02:16 |
| Mijn kingdom voor een heup om mijn arm om te leggen! Zelfs op een wereld die ook doden herbergt (wij maken opnieuw levenden)! Beste groet, Ingo! Hartelijk, Jacky |
|
| Nummer 127 : | Zondag, januari 23, 2011 00:26 |
| lekkere passie maar niet passief, en maar goed ook ;) fijne beschrijving sunset B127 |
|
| ela: | Zondag, januari 23, 2011 00:15 |
| Ondanks alles slapen wij elke avond voldaan in, terwijl de rest van de wereld elkaar af maakt, het is echt niet onze schuld, maar wij vereren toch de schuldigen. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2011 | ||
| Thema's: | ||