Voorbij
In de woeste zeeën springen is nu voorbij.
Uren staan wachten met iemand aan je zij.
In de klas zitten, uren heeft het geleken,
maar het waren maar seconden is gebleken.
Al die mooie tijden in één windje weg.
Voor mijn vrienden dikke pech.
Maar nu voelt het niet meer goed.
Ik kijk naar mijn polsen vol met bloed.
Nog enkele minuten en ik ben weg, voorgoed.
Uren staan wachten met iemand aan je zij.
In de klas zitten, uren heeft het geleken,
maar het waren maar seconden is gebleken.
Al die mooie tijden in één windje weg.
Voor mijn vrienden dikke pech.
Maar nu voelt het niet meer goed.
Ik kijk naar mijn polsen vol met bloed.
Nog enkele minuten en ik ben weg, voorgoed.
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Vrijdag, oktober 02, 2015 12:38 |
| oeh lastig thema. ik hoop dat het fictie was ;) en anders dat er mensen om je heen waren (nog steeds zijn?) die je er niet om veroordelen en steunen. xXx | |
| shanatjebffe: | Dinsdag, oktober 11, 2011 19:38 |
| dankje xx bffjes |
|
| themusicgirl97: | Woensdag, oktober 05, 2011 18:09 |
| Je hebt gelijk, Mariam en ik vinden het zeer dramatisch, mooi beschreven :'') xx | |
| shanatjebffe: | Woensdag, februari 02, 2011 14:18 |
| Niet dat ik dat meemaak, maaar het is ernstig thema! Reageer | |
Over dit gedicht
| Auteur: shanatjebffe | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2011 | ||
| Thema's: | ||