De eenzaamheid nabij
even was daar de duisternis
kwam plots om de hoek kijken
nam mij even in zijn greep
kon het niet meer ontwijken
even waren daar de tranen weer
voelde de eenzaamheid dichtbij
was ik gewoon totaal machteloos
welbekend gevoel kwam tot mij
dus vandaag sluit ik mijn ogen
wellicht voor een dag of twee
mag eigenlijk niet meer klagen
maar mijn hart blijft huilen
en nog steeds
nog steeds
moet ik het allemaal alleen dragen
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Dinsdag, februari 01, 2011 19:26 |
| ja er zijn van die donkere dagen en momenten dat je jezelf door eenzaamheid heen moet dragen lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||