kleurenboog
kleurenboog
achter de coulissen van het wolkendek zocht
zij troost tussen het gekrijs van meeuwen
die vochten om haar kristallen tranen waar
ovaties nog in spiegelden na haar zevensnarig
concert - het was haar gave om duizenden bij
duizenden te ontroeren met haar kommervolle
leven in de heggen en stegen van de grote
wereldstad die al hoger en hoger haar torens
bouwde om niet nog een keer verdelgd te kunnen
worden door de woordenvloed van oude volken en
hun talen als een spel van hoogmoed en opstan-
dige autonomie - het was een chaos in haar hoofd
nu zij zelfs haar eigen taal niet meer herkende
en slechts een kleurenboog haar troosten kon
2 februari 2002
Reacties op dit gedicht
| HenkJans: | Dinsdag, april 05, 2011 15:49 |
| mooi gedicht Piet, verhalend, beeldend. Ik vond hem via de link op twitter groeten Henk |
|
| leeslampje: | Woensdag, februari 02, 2011 23:11 |
| en als ik er iets van zeg sluiten ze me af leve de dichters met een slot op hun hart |
|
| leeslampje: | Woensdag, februari 02, 2011 23:10 |
| mooi, pieter hoe triester hoe beter zo is het al dat positieve gekul hier:) |
|
| Indy Toma: | Woensdag, februari 02, 2011 18:47 |
| Dromen en kleurenboog daarbij stel ik me iets fleurigs voor maar ik vind dit, ondanks knap schrijven, triest lezen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 02 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||