De hemel is geen huis.
Het had de hemel kunnen zijn.
We liep samen het pad naar perfectie.
Al was het enkel schijn.
Muren stevig om ons heen gebouwd.
warmte straalde van buiten af.
maar daarachter ijzig kil en koud.
woorden leken gemeend en oprecht.
samen bouwde we hoger en hoger.
alleen in ons eigen gevecht.
De deur draaide jij op slot.
in diep geheim waren we verborgen.
onze omgeving steeds meer kapot.
je zweeg over wat je voelde.
enkel met lichamelijk contact.
kon je tonen wat je bedoelde.
ik wilde niet weten , wat mijn hart al wist.
leven in jou schijn veiligheid.
hoe heb ik me zo kunnen vergist.
We liep samen het pad naar perfectie.
Al was het enkel schijn.
Muren stevig om ons heen gebouwd.
warmte straalde van buiten af.
maar daarachter ijzig kil en koud.
woorden leken gemeend en oprecht.
samen bouwde we hoger en hoger.
alleen in ons eigen gevecht.
De deur draaide jij op slot.
in diep geheim waren we verborgen.
onze omgeving steeds meer kapot.
je zweeg over wat je voelde.
enkel met lichamelijk contact.
kon je tonen wat je bedoelde.
ik wilde niet weten , wat mijn hart al wist.
leven in jou schijn veiligheid.
hoe heb ik me zo kunnen vergist.
Reacties op dit gedicht
| Fari HS: | Zondag, februari 06, 2011 20:54 |
| Ik wens jou sterkte toe. Je woorden raken me op een en andere manier. Met groetjes, Fari |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Am92 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||