..........
valt de schaduw van de nacht
op winden die ‘t geween
van te vele zielen klagen
die voor lijden nooit gedacht
drenken kelken vol verlangen
wonden die het bloed
uit versteende harten dragen
die reeds koud zijn, zonder gloed
treft een beeld van liefde
ogen bijna blind
die in ‘t duister staren
wachten, beven, bangen.
sunset 11-02-2011
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||