‘Ik verlaat je niet’. Waren zijn woorden waarbij zijn handen uit de hare gleden. Twee helder blauwe ogen keken hem angstvallig aan. Een traan blonk in een van haar ooghoeken. De tijd leek even stil te staan. Teder streek hij langs haar wang en ving de traan op. Hij glimlachte zwakjes. ‘Je bent altijd het beste geweest wat in mijn leven is gekomen. Maar nu is het tijd om elkaar los te laten’. Ze greep zijn hand vast en keek hem doordringend aan. ‘Ga niet weg. Als je nu gaat zal je vooraltijd een lege plek in mijn hart creëren’. Hij glimlachte pijnelijk, deed een stap naar voren en kuste haar. Slechts een lichte aanraking. Even sloot hij zijn ogen terwijl hij zijn voorhoofd tegen de hare aanlegde. ‘Ik verlaat je niet. Ik zal altijd bij je blijven. In je hart en in je herinnering. Maar je moet me nu los laten’, zei hij zachtjes terwijl hij los liet. Nog voor ze iets kon zeggen was hij al verdwenen.

Geschrokken opende ze haar ogen en merkte dat een traan over haar wang gleed. Het was maar een droom. Maar wel een die levensecht leek.

11-02-2011 Fantasy