Mijn leven
Soms kruip ik in een hoekje,
weg van alles om me heen.
Dan denk ik na over mijn leven,
en alles er om heen.
Hoe het begon, als 6de op een rij.
Normaal gezien was ik er zelfs niet bij.
Want mijn geboorte,
was niet gepland.
Was eigenlijk een ongelukje,
zo ben ik bij de rest beland.
Mijn ouders hebben het nooit laten merken,
ik kreeg zelfs meer liefde dan de rest te verwerken.
Want ik was de laatste van het nest,
en tot mijn 12de ging alles opperbest.
Toen sloeg het noodlot toe,
ons moeder werd zwaar ziek,
en niemand wist nog wat of hoe.
Ze is toe gestorven,
en werd onder aarde bedolven.
Vader kon het alleen zijn niet aan,
en is 5 maand later ook van ons heengegaan.
Als ik nu terugblik op mijn leven,
Ben ik al die jaren eigenlijk alleen gebleven.
Heb nooit iemand gevonden waar ik kon op steunen.
Zij die me liefhadden,
kwamen eerder tegen mij aan leunen.
Nu ben ik in de laatste fase van mijn beroepsleven.
Nog enkele jaren,
en ik moet van mijn pensioentje overleven.
Misschien vind ik op een dag,
toch nog wat geluk.
Want zelfs ondanks alles,
krijgt niks of niemand mij stuk.
weg van alles om me heen.
Dan denk ik na over mijn leven,
en alles er om heen.
Hoe het begon, als 6de op een rij.
Normaal gezien was ik er zelfs niet bij.
Want mijn geboorte,
was niet gepland.
Was eigenlijk een ongelukje,
zo ben ik bij de rest beland.
Mijn ouders hebben het nooit laten merken,
ik kreeg zelfs meer liefde dan de rest te verwerken.
Want ik was de laatste van het nest,
en tot mijn 12de ging alles opperbest.
Toen sloeg het noodlot toe,
ons moeder werd zwaar ziek,
en niemand wist nog wat of hoe.
Ze is toe gestorven,
en werd onder aarde bedolven.
Vader kon het alleen zijn niet aan,
en is 5 maand later ook van ons heengegaan.
Als ik nu terugblik op mijn leven,
Ben ik al die jaren eigenlijk alleen gebleven.
Heb nooit iemand gevonden waar ik kon op steunen.
Zij die me liefhadden,
kwamen eerder tegen mij aan leunen.
Nu ben ik in de laatste fase van mijn beroepsleven.
Nog enkele jaren,
en ik moet van mijn pensioentje overleven.
Misschien vind ik op een dag,
toch nog wat geluk.
Want zelfs ondanks alles,
krijgt niks of niemand mij stuk.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, februari 14, 2011 19:41 |
| hoe minder bezig, hoe dieper je daalt in je binnenste aanzien, hoe meer je iets vindt waar je alleen zelf vredig zal wezen, vandaar zijn mensen samen, vinden vormen om zich te verbinden. hans |
|
| Quicksilver: | Maandag, februari 14, 2011 12:04 |
| Dit schrijven grijpt me naar de keel in ontroering!ik wens je net alle anderen, veel liefde en geluk! dikke kus dickyx |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, februari 13, 2011 20:17 |
| Ontroerend schrijven Mady met een droeve achtergrond. Ik wens je alle liefde en geluk van de wereld, je hebt het vast dik verdiend. Hele lieve knuffel Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, februari 13, 2011 17:53 |
| heb zelf nu even de pest in maar jij hebt het ook niet makkelijk gehad goed geschreven gr.janny |
|
| teun hoek: | Zondag, februari 13, 2011 15:46 |
| daar waar liefde wordt uitgedeeld , komt het veelvoudig terug in je bestaan. Geweldig toekomstbeeld. | |
| karinvangelder: | Zondag, februari 13, 2011 13:54 |
| blijf hopen Mady op een beetje geluk . het is je van harte gegund . liefs xx Karin | |
| youkie: | Zondag, februari 13, 2011 13:45 |
| we zijn toch goed terecht gekomen en dat is alleen onze eigen verdienste liefs dikke kus |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, februari 13, 2011 11:30 |
| wat erg, je ouders zo kort na elkaar verliezen en alleen op jezelf te moeten steunen, maar daardoor ben je wel de sterke vrouw geworden die je nu bent! lieve groet, wr |
|
| trucker klaas: | Zondag, februari 13, 2011 10:51 |
| gelukkig kent geluk vele zijden en komen er nog fijne tijden :) groet ,klaas |
|
| Fairouz: | Zondag, februari 13, 2011 10:28 |
| Allereerst bedankt voor je pm ( ja, daar is geen vechten tegen te beginnen ) Maar het moest niet zo zijn. Dan je schrijven Mady...ik kan je niet beloven of er iemand voor je komt. Maar ik help het je wel hopen. Wat ik je kan aanraden ook een vrouw mag zoeken hoor. Je wilt niet weten hoe ver een vrouw daar in kan gaan. En he ? morgen is het valentijn...wie weet ? Er kan zo maar van alles gebeuren en ik gun het je zo !! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mady | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||