Morgenlied.
Geschaakt, geschaard maar niet omgeslagen.
Tel in het geglibber nog één keer m'n vingers
en dan ook de jouwe erbij. Die wil ik ook.
Ik wil alles, ja dan toch maar ook dat hele spr, spro
sprotverdorie ik krijg het mijn muil niet uit. - gelach
en zenuwen zwemmen door mijn keel.
Voel me negen, voel me negentig.
En dan, jouw hand werkt zich mijn borst in
grijpt mijn hart, en je draait je om. Dankjewel
zeggen we tegelijk. Oh wat zijn we blij.
Vooral met de ander.
Reacties op dit gedicht
| Marina van Vledder: | Vrijdag, februari 18, 2011 09:35 |
| Is het vooral heel erg eens met Suus hieronder. | |
| - Suus -: | Vrijdag, februari 18, 2011 09:22 |
| Wow. Wat mooi geschreven, wacht, dit ga ik nog veel vaker lezen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Erwin. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||