Haar boek was gesloten voor vele jaren
Het had een mooie omslag
De foto van de schrijfster op de achterkant
Boeide mij meteen
Maar wat scheen…
Alle bladzijde waren vastgelijmd
Alsof ze een boek wilde zijn
Voor zichzelf alleen

Maar hoe kan ik je dan lezen?
Hoe kan een ander jou dan dat geven wat je wilt?
Wil je dan niet dat een ander jouw verhaal liefheeft?
En het samen met jou verder omhoog tilt?
Was je net als mij streng voor jezelf en juist niet mild?
Begrepen zijn kan beter zolang het hart deelt
Dan komt los dat wat er scheelt

Nu het boek zich voor mij opent
Sta ik vol bewondering te lezen
Ze zet zichzelf neer als een goddelijk wezen

De tijd heeft het haar laten weten
Het was er al en nooit moet je vergeten
Waarom het leven jouw naam moest weten

Want nu je volledig leeft en geeft
Heb jij velen deuren open gezet
Ik hoop dat je er op let
Nu je zult zien dat er zoveel veranderd
Is jouw hart erin verankert
In het geloof van jezelf