Niet naar huis.

Hier nu door deze ogen op zoek naar iets van toen
blijven weilanden lege velden en bevroren sloten
zijn sloten waar ik door het ijs heen mijn enkel brak
waarop ik uren op de vlucht en niet naar huis toe durfde, omdat natte kleren niet drogen op koude wind. Mijn school, neergegooid en toen weer opgestaan de weg naar huis is veranderd, er liggen stenen
op het zandpad vergeet ik de tijd opnieuw, de verstopboom verstopt mijn winter niet
en ik durf niet naar huis, waar dan heen? De kamers opnieuw een leegstaand huis
waar alles kleiner dan voorheen en witter, verstop me voor de buurman niet binnen en ik durf niet, naar thuis, de wereld heeft niet stilgestaan.

Geschreven door

- Suus -

Reacties op dit gedicht

- Suus - vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

arie:	Woensdag, februari 23, 2011 14:18
de wereld staat niet stil, zal nooit stilstaan.. zo-ook jij..ook jouw wereld.. De pijn, lessen van eerder... de school jouw nieuwe leven. De cirkel is rond.. X

Erwin.:	Dinsdag, februari 22, 2011 17:59
Wow, ontzettend mooi. Krijg het gevoel helemaal mee.

zandhappertje mucho:	Dinsdag, februari 22, 2011 15:41
he, iets anders dan wat je normaal doet vind het wel iets hebben :)

Over dit gedicht

Auteur: - Suus -
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 22 februari 2011
Thema's: [Verhalen] [Eenzaamheid] [Vroeger/Herinneri]