Dovemansoren
DOVEMANSOREN
het is vol op de mond
dat de waanzin hem kust
als ze zichzelf verwelkomend
meester maakt van zijn hoofd
de dagen korten
als de nacht verbleekt
bij angstaanvallen
voor zoveel moois, dood
het is een mondvol
te verklaren hoe eens het uur
geslagen, de zoon der zonden
zijn intrek neemt in zijn door
zichzelf voorgeschreven psychose
de dag verbleekt en vloeit
over in de lange nacht
welterusten, sist u maar
't zijn dovemansoren
die u weglachen
Reacties op dit gedicht
| spring-in-het-veld: | Woensdag, maart 02, 2011 12:53 |
| ohhh, een mooie ditte, graag gelezen, sihv | |
| Innerchild: | Woensdag, maart 02, 2011 10:18 |
| Ik worstel me door herinneringen... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||