Weerzien
regen tikt tegen 't raam
het ritme kan mij bekoren
terwijl ik denk dat ik je naam
in de jaren ben verloren
het contrast van je gezicht
door maneschijn in witte sneeuw
zo sprookjesachtig werd verlicht
het lijkt een eeuw
of nog wel meer, zonder enig liefdesschicht
door de regendruppels heen zie ik een zilvermeeuw
vliegen langs het raam, een aandoenlijk prachtig zicht
gelukkig kom ik jou mijn schat weer tegen in dit gedicht.
Reacties op dit gedicht
| Fari HS: | Maandag, maart 28, 2011 20:58 |
| Mooi Ody, ondanks de trieste klemtoon is je gedicht mooi en juist waardevol. Dank je. Met groetjes, Fari |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Odypody |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||