reizend door Zwitserland
hoe ’t verre stille water zich
uit hoogte breekt als ijle wolk;
een storm in ‘t oog, het glas
hoe nevelig die stoom en blauw
- in diepe val spiegelt zich blind en doof
wat ‘t oor, de trommel als uit verre
heldere schelp zich schept
en ook, hoe uitgegoten vol
een luide golf zich overzet
om in de hemel vast en licht
volledig in de lucht te liggen
om als een vreemde tong
op ’t laatst te monden
in de stroom.
sunset 17-03-2011
Reacties op dit gedicht
| *ineke: | Donderdag, maart 17, 2011 10:32 |
| hmm.. gij poeet..(a) | |
| youkie: | Donderdag, maart 17, 2011 07:42 |
| goede morgen heel mooi liefs |
|
| trucker klaas: | Donderdag, maart 17, 2011 07:39 |
| een bron van poezie :) fraai ,klaas |
|
| windwhisper: | Donderdag, maart 17, 2011 06:51 |
| wat intens mooi Sunset Ingo Goede morgen lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||