lentebelofte
mijn denken gefixeerd op
het bouwen van zinnen
alsof ik de taal niet ken
wil ik doden herdenken
ook de verlorenen
die hun pad verliezen
wat ik schrijf
wassen tranen niet weg
wel praat ik met bomen
voor zij geveld worden
en vissen en wortelen
die ik tot mij neem
wijl ik dwaal door steden
waar winters op mij vallen
ik ‘s nachts bij ravages
huilend op één been sta
tot ochtenden optrekken
in een diep ademen
niet van deze wereld.
sunset 21-03-2011
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Maandag, maart 21, 2011 10:04 |
| heel heel bijzonder Sunset Ingo lieve groet Cobie |
|
| youkie: | Maandag, maart 21, 2011 09:04 |
| goede morgen prachtig liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||