nooit meer
nooit meer
vreemde ogen kijken naar
wat jij alleen mag zien
vreemde handen strelen
een huid alleen voor jou bestemd
vreemd gefluister in mijn oor
verbleekt bij de warmte van jouw stem
een vreemd lichaam neemt
wat alleen jij mag bezitten
pure lust maakt plaats
voor een hart vervult met afschuw
vechtend voor behoud
van wat voor jou bestemd is
ingedoken en alleen achtergebleven
met tranen vol intens verdriet
alles geprobeerd om je te vergeten
maar dit nooit meer
Reacties op dit gedicht
| Voske: | Zondag, mei 05, 2002 07:53 |
| Vergeten lukt niet Josie,dat weet ik uit ervaring,maar je moet wel proberen van het een plaatsje te geven in jouw leven,zodat er ruimte vrijkomt om opnieuw aan je eigen geluk te denken. Groetjes,Voske |
|
| Hanneke Eirinn: | Zondag, mei 05, 2002 01:56 |
| :( het helpt niet lieverd.. knuff | |
Over dit gedicht
| Auteur: Josie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||