Het lukt me niet de juiste woorden op papier te krijgen,
Dit gevoel dat je me geeft is in geen woorden te beschrijven.
Ik krijg je maar niet uit mijn gedachten,
Ik tel de uren af, de dagen en de nachten.
Wanneer gaat dit gevoel weg wanneer houd het op?
Ik hou het zo niet langer vol,
Je maakt me gek, je maakt me dol.
Ik weet dat het niet kan, maar ik hou nog steeds van jou,
Waarom deed je het? Waarom was je me niet trouw?
Ik dacht dat ik je kende, diep vanbinnen..
Jou loslaten was het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb,
en nu weet ik niet wat te beginnen.
Je vertelde me hoe erg het je speet,
wilde graag opnieuw beginnen..
En nu vraag ik me eigenlijk af of je wel weet,
wie ik écht ben.. en dat je me veranderd hebt.
Ik ben niet meer het onschuldige meisje dat iedereen en alles geloofde..
En jij bent degene die dat vuur in me doofde.
Jij bent degene door wie ik mezelf nachten lang in slaap huil,
En jij bent degene door wie ik nu mijn gevoelens verschuil..
Ik hoop dat je trots op jezelf bent..
En ik weet nu dat jij het bent die mij nooit echt heeft gekend.