Gedaan.
Ik heb het weer gedaan,
Voel nog steeds het koude metaal over mijn armen gaan.
Het bloed dat zachtjes weer in zicht komt,
Maar later een waar bloedbad vormt.
Ik weet dat het niet moet,
Maar het voelt gewoon zo verdomde goed.
Even weg zijn van de pijn,
Even uit dit dwaze lichaam zijn.
Maar later heb ik weer spijt,
En raak ik de weg pas echt kwijt.
En zo blijft het maar door gaan,
Tot ik uiteindelijk kies om toch een andere weg in te slaan.
Dan is het voorgoed gedaan
en moet ik niet meer verder gaan.
Voel nog steeds het koude metaal over mijn armen gaan.
Het bloed dat zachtjes weer in zicht komt,
Maar later een waar bloedbad vormt.
Ik weet dat het niet moet,
Maar het voelt gewoon zo verdomde goed.
Even weg zijn van de pijn,
Even uit dit dwaze lichaam zijn.
Maar later heb ik weer spijt,
En raak ik de weg pas echt kwijt.
En zo blijft het maar door gaan,
Tot ik uiteindelijk kies om toch een andere weg in te slaan.
Dan is het voorgoed gedaan
en moet ik niet meer verder gaan.
Over dit gedicht
| Auteur: mopsje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2011 | ||
| Thema's: | ||