alsof er niets anders is
hier blijft geen oog droog en niemand alleen
met geld in je zak en gel in ‘t haar
wordt geflaneerd op straten van ijdelheden
’t verlangen verdoofd
nerveus onrustig op hun voetstuk
verbergt onverschilligheid
nooit leegte van d’ ogen
en toch,soms, ver na middernacht
vind je een enkeling die nog met ’t hart praat
al zit op stoepranden naakte waarheid
en filosofeert over ’t leven
de stralende maan
in heldere hemel:
simpel vergeten.
sunset 04-04-2011
Reacties op dit gedicht
| youkie: | Maandag, april 04, 2011 07:32 |
| graag gelezen vind het prachtig geschreven fijne dag liefs |
|
| Godvader: | Maandag, april 04, 2011 07:00 |
| een heerlijk dagdromend gedicht..vergetelheid is heerlijkheid? zo''n thema lees ik erin..fijn je weer es gelezen te hebben gr |
|
| verhavert: | Maandag, april 04, 2011 06:48 |
| zo mooi je woorden liefs martine |
|
| Nummer 127 : | Maandag, april 04, 2011 01:31 |
| superschrijven sunset, lekker beeldrijk en toch fantasievol ^^ 127 |
|
| ninodepino: | Maandag, april 04, 2011 01:03 |
| ja Ingo aan de rand van de Taal ligt de graal... graag gelezen. groet, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2011 | ||
| Thema's: | ||