Lieve Dood
Als ik zou snijden,
zou iemand het opmerken?
Zou mijn pijn weggesneden worden?
Zou het bloed de eenzaamheid verdrinken?
Ik wil mezelf niet meer zijn.
Laat me licht zijn of laat me branden.
Als ik nu zou sterven,
zou iemand me gaan herinneren?
zou iemand omkijken?
zou iemand me missen?
Bloed sijpelt over mijn polsen,
als een wilde rivier
dat eindelijk de dam van angst heeft overwonnen.
Het zout van mijn tranen verenigd zich met het rood.
Eindelijk gaat de dood me omhelzen,
hij geeft om me, hij luistert,
nadat niemand anders dit deed.
Lieve, lieve dood, ga ik ooit gelukkig zijn?
zou iemand het opmerken?
Zou mijn pijn weggesneden worden?
Zou het bloed de eenzaamheid verdrinken?
Ik wil mezelf niet meer zijn.
Laat me licht zijn of laat me branden.
Als ik nu zou sterven,
zou iemand me gaan herinneren?
zou iemand omkijken?
zou iemand me missen?
Bloed sijpelt over mijn polsen,
als een wilde rivier
dat eindelijk de dam van angst heeft overwonnen.
Het zout van mijn tranen verenigd zich met het rood.
Eindelijk gaat de dood me omhelzen,
hij geeft om me, hij luistert,
nadat niemand anders dit deed.
Lieve, lieve dood, ga ik ooit gelukkig zijn?
Reacties op dit gedicht
| anne98: | Zaterdag, mei 07, 2011 11:13 |
| geluk het is zoeken je kan het alleen nooit vinden dat heb ik ook maaar we moeten door sterkte je kan het wel |
|
| ela: | Zondag, april 17, 2011 19:15 |
| Gelukkig zijn, kan alleen maar in jezelf geloven ela |
|
| windwhisper: | Zondag, april 17, 2011 11:21 |
| laat het een moment opname zijn met groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Doomcookie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2011 | ||
| Thema's: | ||