van klad - tot netwerk
met kinderlijke verbazing
en
reuzengrote ,open handen
hunker ik naar 't leven
in de wereld om me heen
en ver daarboven
waar ik geen greep op krijg.
niets lijkt voor mij nog
vanzelfsprekend sinds ik
jouw dromen
tot leven zag komen
in een waaier van danspassen ,
pirouetten spiralend
naar 't universum.
soms
opgetild door zoveel schoonheid
worden mijn armen
wereldwijde vleugels.
liefelijk lokt mij dan het omegapunt
ik krijg zeewind in de zeilen.
Reacties op dit gedicht
| joz. le bruyn: | Dinsdag, april 19, 2011 20:20 |
| godvader, niet alles kan een schot zijn ook al betracht ik dat wel! groetjes en tot lezens! joz. |
|
| Godvader: | Dinsdag, april 19, 2011 17:34 |
| 2e strofe vooral is een schot in de roos..well done gr. G |
|
| windwhisper: | Dinsdag, april 19, 2011 11:43 |
| een mooike, echt waar lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: joz. le bruyn | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 april 2011 | ||
| Thema's: | ||