Scha-duwen.
Daar
verwerd alles tot achtergrond, schaduw van
het speelveld dat tot geen domein gerekend mocht.
Herkende mezelf en waar jij niet paste tussen
de laatjes en luikjes; daar stopte het.
De gebroken stukjes en ander afval
ruimde ik op aan het einde van de dag.
Het rood aan de muur was saus, geen bloed
maar kon het evengoed zijn; je bent gestorven,
Daar.
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Zondag, april 24, 2011 22:36 |
| Ik dacht meer aan een perron :P (wat neerkomt op ernaast) Vliegvelden zijn ook mooi, maar dan wordt het zo Frank Boeijen-achtig met zijn piano van Beethoven |
|
| David Matser: | Zondag, april 24, 2011 22:31 |
| Daar laten we alles achter ons en delen we wat er over is gebleven van wie we toen waren. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Erwin. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2011 | ||
| Thema's: | ||