Mysterie.
Hij kijkt op vanuit zijn bed, vraagt smekend
wat er gebeurt, wat dit is. Kun je omhoog vallen?
fluistert hij en ik zwijg het antwoord; 't kent geen
verlichting in deze duisternis.
Het eind van de dag, vind hij zichzelf terug
en vraagt nogmaals; hoe mag ik dit noemen?
Maar geen zwijgen kan verhullen
hoe dit het kleed van naaktheid is.
Reacties op dit gedicht
| dicht: | Donderdag, mei 12, 2011 23:10 |
| intrigerend dit ontwerp weer:) |
|
| dicht: | Donderdag, mei 12, 2011 23:09 |
| ja, laat ieder hier maar op voortborduren |
|
| Hans Winter: | Donderdag, mei 12, 2011 21:33 |
| * ontdaan van al wat mij heeft bekleed, wie zal ik zijn, kan mij aanzien, meeleven misschien niet, maar tenminste nabij blijven, wie is er anders dan ik. * hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Erwin. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||