liefde is blind
in deze sterverwaaide spiegelloze nacht
glanst enkel slechts de schacht van pen
en brieven lijken stomme stonden, krijgers
die nooit wederkeren; wij horen ’t zware
lied van oceaan gemengd met
droeve onbewerkte velden, ’t geluid van
hongerig vlees; stukgereten prenten
worden door ons opnieuw gescheurd
- de mooiste leugen noemt zich liefde
wij weten dat; en als vergeelde foto’s
stappen wij nog eenmaal oude paden af
- onder een hemel zijn onze vleugels
gebroken dunne vingers langs randen
uitgerangeerde spiegels: het barst de huid
de adem vlucht als naakte steen
lenen wij stem van warme zon in uren
haperend achter gesloten poorten
- liefde is maagdelijk gebied, zeg jij,
bemerk je niet het oneindig blauw als glas
dat breekt wanneer de zware deur dichtslaat?
sunset 19-05-2011
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, maart 31, 2017 14:17 |
witteroos, september, Dank jullie wel voor het lezen en dit heel mooi reageren en geniet van een hele liefdevolle vrijdagnamiddag nog. Warme genegen groet, |
|
| september: | Woensdag, maart 29, 2017 15:36 |
| Ademloos gelezen..Zo mooi. | |
| witteroos: | Donderdag, mei 19, 2011 10:47 |
| Bijzonder beschreven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||