Teveel woorden,
zijn de schuld.
van het vermoorden
van mijn gevoel.
Teveel daden,
creëerden onbegaanbare paden.
De drempel ligt hoog.
Niet voor mij.
Ik was niet diegene die loog.
Ik was slechts de moeder.
Die deed wat ze moest doen.
Ik was slechts de behoeder.
Die probeerde te waken.
Voor al het kwaad dat voorbij kwam.
Het heeft niet mogen baten,
het kwaad heeft gewonnen.
Nu komt daar de spijt.
Alle mooie woorden ten spijt.
Het is een mooi gebaar.
Alleen is het daarmee nog lang niet klaar.
Met alleen woorden red je het niet.
Dat weet je zelf maar al te goed.
Jij hebt ervoor gezorgd dat mijn hart bloed.
Nu wil ik rust na al hetgeen ik voor je heb gedaan en gelaten.
En probeer ik te dichten al de gaten,
die jou woorden hebben achtergelaten.
Elke dag de pijn.
Elke dag het gevoel de geslagene te zijn.
Neem ik mijn rust en ga verder met leven.
Doe ik de dingen die ik altijd heb gelaten,
zonder vooroordeel of te haten.
En hoop ik datgene te bereiken,
waarvoor ik vecht.
Een leven vol liefde en zonder zorgen.
Voor de nieuwe dag.......morgen!!



--- Je moeder ---