magere billen
reality
dus
geen
fictie
``Den Haag
drie-entwintig mei tweeduizendelf
zes uur 's morgens
Brouwersgracht
ik zag
blote billen
plus twee benen
die erbij hoorden
met een afgezakte spijkerbroek
op de knieën
uit een verzamelafvalcontainer steken
er omheen
diverse rommel
er was een persoon aan het shoppen
een persoon die duidelijk
een eigen verhaal had
honger had
thuis- en dakloos was
verslaafd
aan die graatmager blote billen te zien
zo ontmoette ik weer
de zelfkant van de
Haagse maatschappij
het kwam op mijn pad
man of vrouw
geen idee
ik liep door
van de Brouwersgracht
naar de Prinsengracht
en huiswaarts
sindsdien
kan ik het niet meer loslaten
tijd
om weer eens
naar het aandachtcentrum
te gaan
wellicht
kan ik nog iets betekenen
voor de mensen
die aan die zelfkant leven
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Maandag, mei 23, 2011 22:24 |
| Geen mens kiest om zo te leven en niemand wil een ander mens zo zien leven,dat doet pijn. We zullen naar de oorzaken moeten kijken om het echt op te lossen. Groetjes en geluk. | |
| karinvangelder: | Maandag, mei 23, 2011 19:14 |
| zes uur ''s morgens goeie help zeg wat een ervaring dit. ''kan begrijpen dat dit je niet loslaat .sterkte straks bij het slapen gaan ''k zou ervan dromen denk ik liefs x Karin | |
| nana: | Maandag, mei 23, 2011 19:11 |
| De Haagse zelfkant nog wel...breek me de bek niet open :) ik herken het gevoel wel wat je hier beschrijft....maar de realiteit is zooo weerbarstig, laat het los lieve Cobie! | |
| nachtbrakertje: | Maandag, mei 23, 2011 17:39 |
| moeilijk, onder een gedicht discussies en al die meningen over dit onderwerp, door omstandigheden ben ik op de voedselbank aangewezen, ik moet nog 3 jaar aanmodderen en daarna nog eens een schuld doen ( andermans rekening) soms word ik er horendol van, de angst huur niet betalen, internet moet ook betaald en dit is mijn grootste angst; om zo te eindigen. maar heb sinds kort hulp en ik blijf lachen, zal ooit nog wel goed komen. maar neem dit niet mee, de meesten willen het zelf zo! | |
| spring-in-het-veld: | Maandag, mei 23, 2011 17:19 |
| 2 ik zat tekst tussen te voegen en toen bleek het reactieveld al vol te zijn, lees er maar doorheen..nog een keer rea duurt me te lang ;) | |
| spring-in-het-veld: | Maandag, mei 23, 2011 17:17 |
| nou, je moet het wel los kunnen laten, anders raak je ook burn-out. het is prachtig als je iets voor kansarme mensen wilt en kan betekenen, maar neem het niet mee naar huis, er zijn er zo veel van, sommigen willen niet eens hulp, ze konden ooit kiezen.. misschien... degenen die jij blij maakt , daarbij zie jij het dankbare je wel in die ogen staan al mooie gedachte, ik zeg alleen, je bent een goed mens, neem de narigheid niet mee naar huis, daar mag je deur dicht en morgen gezond w |
|
| zomerkind: | Maandag, mei 23, 2011 16:59 |
| nou laten we het hopen dat die zwerver een kans krijgt en wat te eten cobie:) liefs eddie |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, mei 23, 2011 16:27 |
| zie mijn gedichtje de voedselbank!!!Zoiets laat mij ook nooit los dank voor je lieve woorden voor m,n dochter |
|
| Quicksilver: | Maandag, mei 23, 2011 16:17 |
| dat is een mooi streven van jou, dat ik bewonder, jij hebt zeker het hart op de goed plaats! veel liefs van mij dicky |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, mei 23, 2011 16:09 |
| Ga lieve Cobie, als een engel op dat pad, je hebt een goed en mooi hart, laat dat maar gerust blijken. Lieve knuff, Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||