Omnia mors aequat
OMNIA MORS AEQUAT
in barsten ontkleurd
toont het waar gelaat
zich spiegelend onthecht
aan het leven ontnomen
bonzen doet het hart
lang niet meer, het tikt,
verbrokkelt emoties en
ontvreemdt wat rest
aan kansen het overleven
te overleven
het deert niet, vriend
dat deed het nooit
wat maakt het uit
bij leven en welzijn, de
dood recht in de ogen
het zoeken te sturen
naar het eeuwig
onvindbaar einde
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Dinsdag, mei 24, 2011 16:42 |
| de dood maakt allen gelijk een dijk van een schrijven inderdaad wat Switi schrijft ijzersterk lieve groet Cobie |
|
| switi lobi: | Dinsdag, mei 24, 2011 09:24 |
| Jef, vooral de eerste twee strofes: ijzersterk! Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||