Waanzin,
Langzaam begin ik het besef te verliezen. Is alles opgedeeld in ingrediënten en stappenplannen? Eerst het deeg, dan saus, kaas en vervolgens wat verse waren erover heen gespreid? Er zijn me teveel sprookjes voorgehouden om grenzeloos te geloven, God heb ik inmiddels ook al op moeten geven en recalcitrant is ook maar een sticker in de tussentijd. Want tussentijden daar bestaat zo onderhand heel mijn leven uit; aftellen naar het volgende dat gebeuren gaat, of zou moeten. Langzamerhand besef ik me dat grip krijgen op de situatie volledig zinloos is. Zelfs, of vooral! nu ik alles in de hand heb, is de horizon verder weg dan ooit. Tussen de regels door vraag ik me af of jij die horizon bent, of dat ik me weer een vergis en het eindpunt nog veel verder weg ligt. Teveel sprookjes geloofd, teveel verhalen geleefd. Tussen nu en nergens is niets, behalve ik en dat valt goed onder niets te scharen.
Je zei dat je er zou zijn als ik zou vallen. Je hebt het me beloofd, met mijn hand op jouw hart, Je zei dat je me niet achter zou laten waar je me vond en nu, pas na jaren zie ik hoe gelogen dat was. Een belofte die je evengoed niet waar kon maken. Hoe hard je ook je best zou doen. Want ik was degene die vertrok en daarmee waren alle deuren dicht.
Vooralsnog bestaat het leven uit ingrediënten en een stappenplan. Alles is te herleiden tot iets banaals, letterlijk alles. En juist dat is mijn probleem. Want als alles nietig en vergankelijk is, hoe kan ik dan geloven? Geloven in mezelf? Alle ongesproken woorden hangen nog in de lucht, maar tegen de tijd dat ze op aarde landen, lig ik er onder. Ik ben moe. Te moe om op te staan.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, juli 09, 2017 00:04 |
| Sterk geschreven. Liefs | |
| ijsbloem: | Zaterdag, mei 28, 2011 22:03 |
| nou dat portie waanzin gaat er wel in je zal elke dag maar zo gek door elke dag fluiten en terwijl je met je suffe kop tussen de woorden belandt lijkt iedereen gestrand gelukkig komt de parasol op de hoogste tijd! de hoogste? welja, de allerallerhoogste:D |
|
| nana: | Zaterdag, mei 28, 2011 19:31 |
| rustig blijven liggen dan niet meer nadenken, eten, slapen... da''s ook leven en soms zelfs overleven ;) |
|
| Autumn2: | Zaterdag, mei 28, 2011 17:59 |
| Wauw, vind dit zodanig wijs en goed overdacht geschreven...de zin van het leven, wat is dat...juist...ben ook moe. | |
| ela: | Zaterdag, mei 28, 2011 00:33 |
| Net als bij de pizza is het de kwaliteit en niet de kwantiteit die belangrijk is. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Erwin. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||