Ik laat ze in hoop opgaan
Je voeten stappen in het water
de tijd slinkt traag
verleden week, een blik, verlaten
spiegels schermen met verholen
afgunst en verlangen
kijk ik naar je ogen
geloken horizon omvat
duisterder dan inktzwart nachttij
verloren vlinders hun onschuld
in het kronkelen van je gedachten
naief verlangen naar liefde
waar delen van lief en leed
ontaardt in angst voor lijf en leden
kwelt jouw geest mijn ziel
als water dat zich een weg zoekt
in de nerven van mijn bestaan
verstorven blad, zijdevlinders vliegen hoger
vrijer, ik laat ze in hoop opgaan
duogedicht samen met september
Reacties op dit gedicht
| henk jans: | Vrijdag, juni 03, 2011 10:27 |
| mooi poëtisch. Graag gelezen grt Henk |
|
| windwhisper: | Vrijdag, juni 03, 2011 06:59 |
| heel bijzonder met aandacht maar ook respect gelezen lieve groet aan jullie beiden Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Arendsoog |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||