Dertig graden en volle maan.
De slaap kwam er maar niet aan.
Een zuchtje wind aaide stilletjes de volle kruinen van de eikebomen in de Eikebomenlaan.
Toen hij buiten keek zag hij ze daar staan. De drie gevreesde spoken van de Eikebomenlaan.
Zonder armen, benen en kop stonden ze
bij zijn raam.
Er was geen twijfel mogelijk
ze kwamen hem halen,
maar eerst ging hij ze met zijn bedpannetje slaan.
Hij sloot zijn ogen en
dacht dat hij dood zou gaan.
Gelukkig was er niets van aan.
Moeke is ze vannacht achterna gegaan en heeft de drie verschrikkelijke spoken van de Eikebomenlaan kunnen verslaan.
Als trofeeën zie hij ze
aan de wasdraad hangen.
Large, Medium en Smal.
Toch heb ik nog een beetje argwaan. Je weet maar nooit met die spoken uit de Eikebomenlaan