treinen naar het niets
hij blikte genoegens
van ongenoegens
ja een vuile blik op 't leven
opgeschept met één blik
wanneer de trein brak
zijn gebeente vergruisd
in het niets
waar geen sterren zijn
en ook gevoel stopt
en zelfs zwart, zwart, zwart verdwijnt
echt helemaal niets
dan een gebroken bumper
en een levensloos
stukje
lichaam
de pijn moets stoppen
alle gevoel verdween
in 't niets
en geen kind van hem bleef zichtbaar
enkel letters in 't graniet
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Vrijdag, juni 10, 2011 05:15 |
| ik lees wat terug, vind het een erg intense belevenis dit te kunnen en te mogen lezen lieve groet Cobie kippevel kuzzz goede morgen Marc |
|
| karinvangelder: | Donderdag, juni 09, 2011 16:14 |
| triest Marc liefs voor jullie xx Karin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Yellow | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||