Onderweg.Het verkent zich tussen wereldloosheid, de geboorte van kinderen en het sterven. Baant zich een weg tussen neus en lippen door – al dan niet in verwoordingen. Het kust lippen glad tot ze beurs vingers laat verkennen. Omhelst door stof en knoopt, ontknoopt gedachten. Die tussen wolken en zon helder zicht vervagen, vervangen – je ogen spreken beloftes. Het zwijgt in hier, net als dat het buiten zal regenen. Met wijd open armen - laat het maar komen. Na de magere jaren zullen ook volle jaren komen. Wanneer tijd zich verder duwen laat, scheiden er geen wegen meer. Ook hier is één pad.
| David Matser: | Dinsdag, juni 14, 2011 14:39 |
| Mooi verwoord beeld. | |
| Laurens Windig: | Zondag, juni 12, 2011 20:56 |
| Nou, als dit geen pure poezie is ben ik een oen! Lieve groet! |
|
| arie: | Zondag, juni 12, 2011 20:06 |
| Het voelt als: vertrouwen op reeds gebaande wegen. Het pad nu duidelijk in zicht X |
|
| Auteur: Marina van Vledder | ||
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||