om ééns samen mee weg te gaan
geïsoleerd
leefde ik maanden mijn leven
Ik zat elke dag thuis
bijna niets te doen
elke dag was dezelfde
geïsoleerd
leefde ik
maandenlang …
Weekend en week
waren niet van elkaar
te onderscheiden …
ik leefde alleen mijn leven
bijna geïsoleerd …
Ik deed elke dag hetzelfde
geen afwisseling in mijn dagen
zo heb ik …
maandenlang geleefd …
Geïsoleerd …
Ik zag bijna geen mensen …
kwam niet buiten
zat elke dag binnen
en niemand …
die zich om mijn leven bekommerde …
ik leefde …
geïsoleerd …
Ik had maar één persoon
die zich om mij bekommerde
voor de rest niemand …
het was een éénzaam leven
geïsoleerd …
Het had niet langer mogen duren
dan dat het geduurd geeft …
de dood …
het schuilde maar achter de hoek
en dat allemaal
om mijn geïsoleerd leven …
| Elenore De Groote: | Woensdag, juli 13, 2011 10:48 |
| Niet velen durven het aan. | |
| Elenore De Groote: | Woensdag, juli 13, 2011 10:47 |
| Goed geschreven, zo leven er velen! Ze zullen er niet allemaal over schrijven of mee naar buiten komen. Ergens is het al één zijn met jezelf om daarna naar buiten te komen en te voelen wat een dagindeling waard is. Onze wereld zit zo mooi in elkaar. De leegte is oneindig diep en daar kan je ver in gaan. Doe telkens iets met idee''tjes en creëer, een mens is geboren om dingen te doen. Een tijd van leegte kan nuttig zijn maar mag idd. niet te lang duren als het onverdraagzaam wordt. | |
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||