Het uitzicht.
Wat geef ik nog om dit uitzicht
dat alsmaar vlakker wordt, verslijt
de zon benijdt om haar lampenkappen
en zonder vraag geen antwoord weet?
Wat maakt mij de omgeving nog uit,
waar alle rivieren eindigen in één stroom
die loom blijft staan in 't slapend laagland
en muggen de waterkant verzieken?
Wat boeit mij nog in dit land van 't noord
dat zoveel schoonheden kent, maar de schoonste mist.
Gekrist leg ik me in de dagen neer, de dageraad
vergeeft mij nog mijn zonden niet.
Reacties op dit gedicht
| ijsbloem: | Woensdag, juni 22, 2011 10:27 |
| nee, die worden niet vergeven! en we blijven ze onthouden!:D mooie poezie, de schoonste |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Erwin. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||