lenteregen
jij zwijgt en op de rand van ’t woud
hoor ik geen mensenwoorden spreken
wel nieuwe woorden zeggen die over
druppels stil vertellen, verre bladeren
het regent uit de zwangere wolken
op tamarisken en op de takken van
pijnbomen, die stekelige afgebaste
op hen regent het, alsook op mirten
brem, stralend in gele weelderige bloei
op de jeneverstruik die zwaar zich
buigt onder zijn geur van bessen
op onze woudgezichten blote handen
en zelfs op onze zomerse kledij
op de gedachten die ontspuiten
aan vers gewassen zielen en op
het sprookje dat jou gisteren
betoverde en vandaag ook mij.
sunset 28-06-2011
Reacties op dit gedicht
| Godvader: | Dinsdag, juni 28, 2011 13:52 |
| ja hier heb ik nix op aan te merken..sunset does it again | |
| René V.: | Dinsdag, juni 28, 2011 11:19 |
| Geweldig gedicht! :) | |
| kelo ami: | Dinsdag, juni 28, 2011 09:51 |
| prachtig prachtig liefs kelo |
|
| windwhisper: | Dinsdag, juni 28, 2011 07:46 |
| wohhh hier buig ik voor, welk een poezie lieve groet Cobie goede morgen Sunset Ingo |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, juni 28, 2011 07:34 |
| mooi plaatje schets je hier met die mooie bomen en struiken ! hgr wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2011 | ||
| Thema's: | ||