wij echter moeten gaan
net onder de waterspiegel
boven gladgeschuurde stenen
danst een zonnezeil
lichtstrepen wandelen
over het riet op en af
’t water likt ebbend
en strooit wolken
kleine visjes over kiezel
groene baldakijnen beschermen
blote voeten en mos
zonder begin onze hemel
eindeloos deze pracht
wij echter moeten gaan.
sunset 06-07-2011
Reacties op dit gedicht
| Dwaallicht66: | Donderdag, juli 07, 2011 12:09 |
| Beeldig schrijven :) Liefs |
|
| Godvader: | Woensdag, juli 06, 2011 14:19 |
| ik vind m mooi en hijs weer zelf in te vullen in de lezer''s gedachten...soms vind ik de beeldspraak wel erg vergezocht maar dat komt omdat ik altijd zo logisch en chronologisch probeer te dichten..dit is gewoon meer poezie zoals ik ''t wrschnlk niet schrijven kan! Dus kritiek en jaloezie in 1 reactie:P zie maar wat je ermee doet gr. Yoeri |
|
| spring-in-het-veld: | Woensdag, juli 06, 2011 13:50 |
| wat een toestand, baldakijn nogtoe! je zal er maar midden in staan en niet tegen groen kunnen pfff... :) hoi sunset, ik ben weer hyper, bedankt voor het woord `baldakijn` p(a)ing |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 juli 2011 | ||
| Thema's: | ||