Het is maar een gedachte
die ergens heel ver weg
begint te bloeien,
als de knop van een bloem waaruit eerst
kleine takjes ontspringen,
en die elke dag een beetje groeit.
Ik vraag me af
of ik zal wachten
tot de bloem volledig bloeit,
en in al zijn pracht en praal de schoonheid roert;
of hoop ik tot iemand stopt met water geven
zodat deze plant der duivels
zich kan overgeven?