Verder weg van de zon dan ooit leg ik lamme lenden neer en slaap. Slaap mezelf door dit leven heen dat niet voor soldaten gemaakt is.
Er zijn genoeg helden hier, besluit ik mijn laatste brief en schijn mijn licht over talloze taferelen; eens gevonden weer verloren gewaand tussen namen.
Weg van al ik lief, ver van de warmtebron is dit de kou die schuren bouwt, met gesloten vensters eikomrand; het voorbehouden dromenland.