Avond
De dag die onverbiddelijk de straat verlaat
De zon die de horizon kust, alles hullend in rode gloed
De langgerekte stralen strelen nu mijn gelaat
Ik denk aan wat ik niet wil, maar gedwongen moet
De sterren kleuren het nachttapijt
Poolster, kompas aan het firmament
Planeten drijven nu in een zwarte oceaan
door zwaartekracht geleid,
onzichtbaar, maar door ieder geweten en gekend
De dag, die ooit begon, is opgehouden te bestaan.
De zon die de horizon kust, alles hullend in rode gloed
De langgerekte stralen strelen nu mijn gelaat
Ik denk aan wat ik niet wil, maar gedwongen moet
De sterren kleuren het nachttapijt
Poolster, kompas aan het firmament
Planeten drijven nu in een zwarte oceaan
door zwaartekracht geleid,
onzichtbaar, maar door ieder geweten en gekend
De dag, die ooit begon, is opgehouden te bestaan.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, juli 12, 2011 19:43 |
| avond aan avond aanvaarden dat de dagen ontaarden in dit schone sterven, wat laat het ons na dan een stapel scherven om een volgende morgen te beseffen dat deze wederom niet echt te verwerven geborgen zal worden, of ergens anders anderen, want hoe mooi maakt dit laatste zich, verwonderend toch. groetje voor deze vroeg donker wordende, hans |
|
| Weske: | Dinsdag, juli 12, 2011 19:06 |
| danku voor de toffe reacties lieve mensen! | |
| windwhisper: | Dinsdag, juli 12, 2011 05:56 |
| intens mooi lieve groet en goede morgen Cobie |
|
| ela: | Dinsdag, juli 12, 2011 01:07 |
| Fijn gedaan. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Weske | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 juli 2011 | ||
| Thema's: | ||