vijf voor twaalf (Apocalyps)
de boom wortelt in ‘t oude leed
van slechts verbleekt herinneren
en ’t hout, uit aarde ruw bevrijd
maakt zich voor wandeling gereed
het hart loopt over van verbittering
en wortelend in een nu dood lijf
waaruit hij laatste levenssappen drinkt
- al is ’t van man of kind of wijf -
het is het bloed dat kleven blijft
wanneer men in een lijkenberg verzinkt
de mens heeft het niet overleefd
en zelfs de duizend zonnen niet
want aarde huilde en gebeefd
liet hij hen allemaal verbranden.
sunset 13-07-2011
Reacties op dit gedicht
| Claudelaire: | Woensdag, juli 13, 2011 15:28 |
| Wow, dat is een wreed einde voor de mens ! Maar misschien verdient hij niet beter. Knap gebracht zeg ! groetjes Claude |
|
| Zonneschijn: | Woensdag, juli 13, 2011 13:11 |
| een vreugdevuur op het strand? wie heeft wie aangestoken:S |
|
| entropy: | Woensdag, juli 13, 2011 11:31 |
| Geen best lot. Maar zeg niet dat we niet gewaarschuwd zijn nee. | |
| Elenore De Groote: | Woensdag, juli 13, 2011 10:41 |
| Oei. Dit is rakend. x | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2011 | ||
| Thema's: | ||