Wraak.
Alles wreekt zich
tergend langzaam.
Nachtendurend
fenomeen van paars.
In vlammen geketend
maanden tellend; twee jaar
is vol en dan niets meer.
'De zon trekt aan mij voorbij
of ik aan haar; we scheiden.'
Niets zo treurig als een ui
op maandagmorgen.
Of dit.
Angstvallig vastklampen
doen oesters, niet ik. Laat me los.
Reacties op dit gedicht
| Anootje ...: | Zaterdag, juli 16, 2011 17:14 |
| mooi geschreven, loslaten kan moeilijk zijn ... Groetjes xxx |
|
| heetgebakertje: | Zaterdag, juli 16, 2011 07:18 |
| Hou maar op over oesters, gesloten met verdwenen parels en ik lust ze niet. :D mooi gedicht |
|
| ela: | Zaterdag, juli 16, 2011 00:20 |
| Je angstvallig vastklampen is een verloren zaak. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Erwin. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2011 | ||
| Thema's: | ||