Musje
Gebroken levens
ver weggestopt
achteraf
voorbij mistroostige villa's
omsingeld door weilanden
Tragisch treinstation
waar mensengezichten vertrekken
treurnis aan weerskanten
van het glas
Leven
in jouw hand
voorbij gevlogen
in zachte dons
waar treinen razen
met doodsverachting
Treinen wachten niet
er moet geleefd worden
wij zullen mee
Met aarde
laten we jou rusten
waar het stil is
want dood gaat niet voorbij
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Dinsdag, juli 19, 2011 14:17 |
| Mooie rakende weemoed. Lieve groet, switi lobi |
|
| entropy: | Dinsdag, juli 19, 2011 11:29 |
| Een trein is een onnatuurlijk modern verschijnsel. Het leven is niet meer evenredig aan de dood. | |
| roosjerood: | Dinsdag, juli 19, 2011 09:04 |
| prachtig dit schrjven | |
| windwhisper: | Dinsdag, juli 19, 2011 06:36 |
| ook deze is erg mooi lieve groet Cobie |
|
| heetgebakertje: | Dinsdag, juli 19, 2011 05:46 |
| Heel erg mooi verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: Arendsoog |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 juli 2011 | ||
| Thema's: | ||