duister
Duister
Als in sterrenlicht een vlinder om kaarslicht
zweeft
de wereld doordraait
strijd nooit staakt
ademen uitput
lacht de hemel
heel banaal
een cluster kiezelstenen
betast de maalstroom
-draagt verandering
duister is het spoor
niets draagt licht
ogen priemen
steken, tarten
honen
Een tak kraakt
in ’t duister krast een uil;
eenzaam
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, september 06, 2018 16:50 |
| Bijzonder mooi. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, juli 25, 2011 20:42 |
| een mooi en indrukwekkend schrijven! | |
| Yellow: | Zaterdag, juli 23, 2011 13:42 |
| dat is inderdaad zeer mooi, in korte verwoordingen zet je in feite iets heel sprekend en beeldend neer.3.. soms zijn er niet veel woorden nodig | |
| empty-hands: | Donderdag, juli 21, 2011 15:49 |
| Voelbare taal, schitterend! | |
| Fairouz: | Donderdag, juli 21, 2011 10:14 |
| oei deze is mooi arie. je voelt de eenzaamheid zonnige groet, fairouz |
|
| Hilly N: | Donderdag, juli 21, 2011 09:07 |
| Mooi geschreven, ik hoor de tak bijna kraken.. Zonnegroet, Hilly |
|
| trucker klaas: | Woensdag, juli 20, 2011 20:53 |
| een indrukwekkend schrijven beleving van een eenzame ziel groet ,klaas |
|
| entropy: | Woensdag, juli 20, 2011 20:07 |
| Ik vin''m goed | |
Over dit gedicht
| Auteur: arie |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2011 | ||
| Thema's: | ||