Rugpijn
Wat is het toch zwaar om altijd met pijn te leven,
hele dagen pijn laat je van vermoeidheid beven.
Bijna niet meer kunnen staan of lopen,
op een vooruitgang mag je slechts hopen.
De scootmobiel is dan een ware verademing,
maar geeft na 10 jaar nog weinig bevrediging.
Ook ik wil weleens naar een andere plaats of stad,
een uitje buiten de woonplaats, heb ik al maanden niet meer gehad.
Zonder scootmobiel valt er voor mij weinig te shoppen,
want die kan ik niet in mijn auto verstoppen.
Naar familie of vrienden gaan buiten de regio,
helaas helaas, ik rij ook geen cabrio.
Via het WMO-loket, kan je jezelf laten vervoeren door Valys,
maar dit biedt voor een zelfstandige zieke werkelijk geen opties.
Iedereen wil toch graag zo onafhankelijk mogelijk blijven,
hondjes kunnen niet mee en ze zijn altijd te laat, dát soort bedrijven.
Een weekendje weg, op vakantie of naar vrienden wat verder weg,
niet mogelijk, want hondjes mogen niet mee, dus heb je pech.
Je wilt ook niet altijd een ander lastig vallen,
om jou met een rolstoel maar overal te stallen.
Nee, het leven met een beperking is zwaar,
als je gezond bent, wees dan maar vreselijk dankbaar.
Dan heb je geen last van dit soort problemen,
en kan je zelf van alles ondernemen.
Nini©
230611