Lost souls?
Verloren gelopen zielen
in zwarte sompige moerassen
Ook zij zoeken een uitweg
een weg om uit deze eenzame
levensloze omgeving te geraken
Verloren gelopen ziel
alleen in de donkere nacht
hij wil huilen en schreeuwen
maar kan het niet, bang om
demonen uit het verleden te waken
Jij was een vriend
een vertrouwenspersoon
maar nu sluit je je af in
je kleurloze en grauwe wereld
Geen emoties
Verloren gelopen leven
in zwarte sompige moerassen
Ook zij zoeken een uitweg
een weg om uit deze eenzame
levensloze omgeving te geraken
Verloren gelopen ziel
alleen in de donkere nacht
hij wil huilen en schreeuwen
maar kan het niet, bang om
demonen uit het verleden te waken
Jij was een vriend
een vertrouwenspersoon
maar nu sluit je je af in
je kleurloze en grauwe wereld
Geen emoties
Verloren gelopen leven
Reacties op dit gedicht
| sammy de zutter: | Woensdag, mei 08, 2002 23:53 |
| altijd jammer natuurlijk soms durft zachtjes kloppen en vol opvergave je aanmelden wel es helpen hoor:) Groetjes Sam. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Myrial | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||