ik geloof in het oneindige..
maar heb toch pijn met de eindigheid van het leven

de ziel leeft voort
waarom heb ik jou dan, lieve mam, de laatse 11 jaar zo weinig gehoord

ik mediteer
ik geloof in het eeuwige leven

maar de kei harde waarheid is ook
dat ik nooit meer met jou naar zee kan gaan
nooit meer opeens met een bos bloemen voor je kan staan

dat ik nooit meer in jouw ogen kan zien
dat je van me houdt

dat mijn kinderen nooit bij jou kunnen zijn
nooit de glinstering in de ogen van hun favoriete oma kunnen zien en voelen!

nooit meer jouw eten kan proeven

en met jou kan filosoferen over het leven

jij die mij op de wereld hebt gezet
mam, je bent echt te vroeg gegaan

52 jaar, hoe krijg je het voor elkaar
zo'n prachtige levenslustige vrouw
iederen was graag bij jou

waarom...

het heeft mij nu, na zoveel jaren geleerd,
om te leven in het hier en nu
dat is het enige waar we zeker van zijn

mam, ik hou van je,
geef je me een seintje binnenkort
misschien woensdag 17-8 om 7.07 uur toen je in 2000 het leven verliet

ik wacht op je, wacht jij ook nog op mij?

Je dochter Anne-Marieke x