verdwenen licht
wat als je lichtpunt uit je leven
steeds minder licht geeft
dat je steeds meer alleen voelt
het lichtpunt in mijn leven
was jij
maar op een vreemde manier
verloor jij je licht
en de kracht die je in mijn los maakte
steeds als ik je zag
was het lichtje minder geworden
ik raakte in paniek
want de schaduwen in mijn hoofd
waren al zo groot
maar het was waar na 2 weken
afzondering van jou
gaf jij bijna geen licht
je was gedooft
nu sta ik in de duisternis
verward en nu ook nog alleen
zakt de moed me in de schoenen
gefluister van de schaduwen
daar laat ik me door leiden
hopend op een lichje in mijn leven
Reacties op dit gedicht
| kauwgumbal: | Zondag, augustus 14, 2011 23:37 |
| gossie ach me jeetje possie dossie weet het ook niet volg de vuurpijlen ik volg altijd de kauwgomballen :D |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dangerous mind | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 14 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||