Terug. (1)
Ze ving de zanderig bloeiende zon
die loom boven de einder hing
en op haar tong rolde guldenrood
een schep zonk in de aarde
genoeglijk en bevreemdend
als alle dingen die steken
de lucht
warm en zoet
en longenvullend als een maal
hij rook naar wilde zomers
ze trok hem aan als een deken
en dreef van geur naar geur
door haar tederste geheimen
het zand regende met gedempte tikken
op het blanke hout
en de kleurige bloemen
ze ving de zanderig bloeiende zon
en deelde hem met gesloten ogen.
Reacties op dit gedicht
| milamber: | Vrijdag, augustus 19, 2011 13:39 |
| @ Quando: niet zo aanstellen. | |
| Quando: | Donderdag, augustus 18, 2011 18:04 |
| Shit, als jij gaat schrijven kan ik niet achterblijven. Als jij mij nou s jouw goedheid geeft dan doe ik ook een poging. | |
| kauwgumbal: | Maandag, augustus 15, 2011 20:04 |
| nog even terug en poezie zal het zijn:) |
|
| Dasje (lucky): | Maandag, augustus 15, 2011 13:07 |
| Leest als een lentebriesje... Prachtig! Groetjes, Dasje :o) |
|
| kauwgumbal: | Maandag, augustus 15, 2011 09:14 |
| ik krijg het gevoel of ik even op vakantie was waarvoor dank :) |
|
| windwhisper: | Maandag, augustus 15, 2011 07:45 |
| wowwww wat een pracht dicht dank je voor het delen lieve groet Cobie goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||