Menselijk kwaad als enig verraad...
Mijn vriend,
geweld was pas zinloos
toen je zoete wraak weerkaatste
als een troost.
Snoeihard doch gedegen
sloeg jij mij in elkaar zakkend.
Hanteerde jij werkelijk waar mijn degen,
alsmede een meester door een leerling geleid?
Met meer macht ontzie je trachtend,
ontwortel je juist vrijheid.
Mijn vijand,
nu pas kan ik écht rusten op één oor
en de andere niet te hoeven spitsen.
Voor mij nooit meer knarsetanden
met uiteraard zwetende peentjes,
wetende eindelijk dat ik (op je) kan bouwen,
uitbundig brouwend met feestende dominosteentjes.
Ik voel je wapen als een last op mijn schouders,
en het voelt als een opluchting wanneer je me raakt.
Zo is risico op verslagenheid groot,
en de kans op voldoening immens.
Overspoeld met verzadiging loop ik over,
wanneer jij mij vertrappend overloopt.
Verdovend doch geslepen
raak je me veelzijdig uitvlakkend.
Je agressie bloeide meesterlijk; vertakkend.
En eigenlijk verdien je nóg meer strepen.
Ik moet hier staan en mag daar niet meer komen,
ik ben nooit aan de beurt, zo opmerkelijk rechtvaardig.
Jij alleen mag keuzes maken als de eeuwige zetter.
Wat ben je toch gul, vredig wakend, immer genadig,
jij lieve, lieve bezetter...
*** 09-05-2005 ***
geweld was pas zinloos
toen je zoete wraak weerkaatste
als een troost.
Snoeihard doch gedegen
sloeg jij mij in elkaar zakkend.
Hanteerde jij werkelijk waar mijn degen,
alsmede een meester door een leerling geleid?
Met meer macht ontzie je trachtend,
ontwortel je juist vrijheid.
Mijn vijand,
nu pas kan ik écht rusten op één oor
en de andere niet te hoeven spitsen.
Voor mij nooit meer knarsetanden
met uiteraard zwetende peentjes,
wetende eindelijk dat ik (op je) kan bouwen,
uitbundig brouwend met feestende dominosteentjes.
Ik voel je wapen als een last op mijn schouders,
en het voelt als een opluchting wanneer je me raakt.
Zo is risico op verslagenheid groot,
en de kans op voldoening immens.
Overspoeld met verzadiging loop ik over,
wanneer jij mij vertrappend overloopt.
Verdovend doch geslepen
raak je me veelzijdig uitvlakkend.
Je agressie bloeide meesterlijk; vertakkend.
En eigenlijk verdien je nóg meer strepen.
Ik moet hier staan en mag daar niet meer komen,
ik ben nooit aan de beurt, zo opmerkelijk rechtvaardig.
Jij alleen mag keuzes maken als de eeuwige zetter.
Wat ben je toch gul, vredig wakend, immer genadig,
jij lieve, lieve bezetter...
*** 09-05-2005 ***
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Woensdag, augustus 17, 2011 02:36 |
| Ja ja, die oorlog brengt ons voortdurend in verwarring, de echte misschien nog meer! En, de bezetter is enkel maar gul als hij mag gaan en staan waar hij wil, waartoe hij ons uiteindelijk toe dwingt! En dan mogen we blij zijn dat hij ons het leven laat! Knap gebracht! Groetje, Jacky |
|
| LovesRequiem: | Dinsdag, augustus 16, 2011 21:32 |
| Tsjong.... dit is apart. Zet je echt aan het denken! | |
| Oorlam: | Dinsdag, augustus 16, 2011 17:20 |
| haha ja mijn nieuwe reactie was een stuk langer hahaha;) ik ken mijn eigen stukken uit het verleden niet eens meer dus;) |
|
| Godvader: | Dinsdag, augustus 16, 2011 17:15 |
| grappig he! :P | |
| Oorlam: | Dinsdag, augustus 16, 2011 17:14 |
| hehe is dit nu dezelde? ja dus haha | |
| Oorlam: | Dinsdag, augustus 16, 2011 16:48 |
| gaarne gelezen met sterk begin | |
| windwhisper: | Dinsdag, augustus 16, 2011 11:49 |
| nadenkend gelezen warme groet Cobie ( bijna) goede middag |
|
| Fairouz: | Dinsdag, augustus 16, 2011 09:05 |
| yes, grasshopper....graag komen lezen vriendelijke groet, Fairouz |
|
| Dasje (lucky): | Dinsdag, augustus 16, 2011 08:58 |
| Even stil bij geworden... Van uit een bijzondere en aparte hoek bekeken... Sterk geschreven. Groetjes, Dasje :o) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Godvader | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||