Simon Carmiggelt
Simon Johannes Carmiggelt
1913 -1987
Nog hoor ik de monotone prater
vertellend van gewone belevenissen
Ik was te jong voor besef van later
het klonk mij nog als muizenissen
Na Duke's "In een sentimentele bui"
werd zwart-wit het kleurig leven
Van allerhande eenvoudige lui
op bijzondere wijze omschreven
De halve lach gaf je te denken
gepaste pauzes op juiste plekken
Zonder iemand echt te krenken
kon hij flink aan een jasje trekken
Vertellingen van kroegpubliek
of binnenstadse wandeltochten
Cursief geschreven melancholiek
of kronkelend in fraaie bochten
Schrijfwerk steeds meer waarderend
blader ik door onvergankelijkheid
Beschouwend soms ietwat belerend
beeldend de "goeie" oude tijd
Het bankje in het park ,de regenjas
een slokje teveel ,te laat afgezworen
Gewoon Carmiggelt zoals hij was
een icoon gaat nooit verloren ...
Reacties op dit gedicht
| kauwgumbal: | Zaterdag, augustus 20, 2011 14:45 |
| prachtig schrijven over een bewonderenswaardig man |
|
| Annemieke van der Ven: | Zaterdag, augustus 20, 2011 09:52 |
| Sluit ik mij helemaal bij aan... | |
| Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, augustus 20, 2011 03:07 |
| Simon Carmiggelt, een terecht Nederlands standbeeld (en verdiend)! Mooie ode! Groetje, Jacky |
|
| David Matser: | Vrijdag, augustus 19, 2011 23:10 |
| Mooi eerbetoon. Ik deel je bewondering. | |
Over dit gedicht
| Auteur: trucker klaas |  
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||